Uren Dagen Nichten

Vijf jaar was het geleden. Vijf jaar en twee huwelijken, twee kinderen, wat verhuizingen, een pak verse relatietjes en kletsende ruzies. Genoeg om minstens anderhalve aflevering van Thuis te vullen. Maar rust was er nog niet van gekomen.

Al helemaal niet in Izzehem, waar mvanacker op een jaar van de gemeenteraadsverkiezingen te kennen gaf het eclatante succes van de N-VA te willen verzilveren in een burgemeesterssjerp voor zichzelf. "Mijn goede vriend Geert zal dat wel kunnen bewerkstelligen", klonk het vol zelfvertrouwen en met wat ondersteunend vendelgezwaai op de achtergrond. En mvanacker zag het meteen groots. Hij plukte Jeinout meteen weg bij de creatieve cel van de Jong CD&V om zijn campagne te voeren.

Aanleiding genoeg voor Piglet om in de zoektocht naar een nieuw huis buiten Izzehem nog een tandje bij te steken. Even was er zelfs sprake van dat er een lesbod zou komen op de restanten van Ter Smissen, na de Grote Brand van juni 2011. Merlina ging zelfs persoonlijk onderhandelen met Loek, die zich als tussenpersoon opwierp. Maar de interesse van de dames verdween al snel toen bleek dat Het Beest er zijn intrek al had genomen.

Neen, dat ging het er een stuk vrolijker aan toe in Ellendelede, waar Duvelman het nieuwe schooljaar vanuit zijn luie zetel aanvatte. Z'n leerlingen dienden voortaan de les te volgen via Facebook, een keuze waar leerkracht én leerling uiteindelijk het positieve van inzagen. De leerlingen konden tussen de leerstof door hun sociale contacten onderhouden, de meester kon intussen genieten van Debra en de rest van Dexter. Omdat haar meneer daardoor serieus overuren klopte en amper nog tijd had voor haar, bestelde JRogiers dan maar een pleegkind bij Piglet. Groot was haar verbazing evenwel, toen die enkele dagen later Bietje afleverde. Niet helemaal tevreden over de dienstverlening, stuurde JRogiers haar 'kindje' terug en diende Piglet een adres voor tijdelijke opvang te zoeken.

De zolder van FredmetKip leek haar een goed idee, maar daar vond Bietje niemand thuis. Behalve Lyndy en Bazzz, die er samen de oude vloerbedekking - zoals gevraagd - netjes aan het wegknabbelen waren. Bava was immers samen met Hullabaloobeke naar een sportquizzz, voorts ook nog vergezeld van Croque en Kip. Hullabaloobe was er voor de F1-vragen en voor Bavadatje, Croque was vast van zinnens geen enkele voetbalvraag te missen, Kip was naar eigen zeggen onklopbaar inzake atletiek en moderne dans en Bava zelf had zich gespecialiseerd in volleybal en andere jeannettensporten. Grote uitdagers in de sportquizz bleken 'De O-tisten', een team met Blowadzjie, Bernard, mvanacker en Otsjie. Die kenden op zich niet veel van sport (al wisten Blowadzjie en mvanacker wel àlle uitslagen uit àlle reeksen van àlle sporten vanaf 1940 uit het hoofd), maar hadden middels Otsjie wel voor de beamer gezorgd waarmee de quizzz werd geprojecteerd. Een zet die hen met goedkeurend knikken van juryleden Fré und Ronny 500 bonuspunten opleverde.

Team Bavadatje en De O-tisten eindigen uiteindelijk met 502 punten gezamenlijk op een tweede plaats. Winst was er voor Team Wit, bizar genoeg bestaande uit Spikey met drie andersgekleurde +1's, met 503 punten. Al werd er wel gefluisterd dat Spikey de vragen voordien van het web had kunnen plukken.De overwinning werd alleszins stevig gevierd in La Demence, waar de Eenzame Pianist voor een wat ongebruikelijke muzikale omkadering zorgde door in een darkroom de negende van Beethoven te spelen.

Wat treffen de quizzzers op zolder aan als ze terugkomen? Geraken Piglet en Merlina nog 'thuis'? En hoe vergaat het Duvelman in een voor hem totaal nieuwe jeannettensport?

Dat allemaal, of iets hélemaal anders, in een volgende aflevering van Uren Dagen Nichten... Wie goesting heeft, paswoord en login te krijgen via DM! #durftevragen

Labels: UDN

In blogland kwam alles stilaan weer wat op zijn plooi. Met Piglet aan het hoofd van Uren Dagen Nichten vond de ultieme oergroepsweblog zijn juiste format terug en Occie en Fresco konden elkaar voortaan verder opgeilen op WOEF (‘Weblog van Occie’s Erotische Fantastieën’). Er werd nogal wat over-en-weer gepost op WOEF en zelfs in die mate dat het uiteindelijk wat uit de hand liep. Ook letterlijk, want amper een halve dag na de lancering mocht Ventie al een vastgelopen toetsenbord herstellen. Occie van zijn kant pakte de pot vaseline mee en trok er op uit. "Ik moet vanavond nog een nieuwe drummer testen", sprak hij.

Piglet leefde zich enorm uit in haar nieuwe job en plande al meteen een boel specials voor UDN. Een ESC-marathon –uiteraard- maar voorts ook een romantische brievenrubriek met Dimi, een lesbocolumn door Dykes and the City en The Girlfriend en blitse modereportages met Huug. De webloggers in kwestie hielden de boot evenwel nog af want van vergoedingen leek nog geen sprake. Gezien Piglet nu een vaste job had nam Merlina thuis de rol van Bree over van haar liefje. Ze liet terstond haar haar rood verven en schafte zich een achtendertigdelige zilverwerkset aan. Soes, Kiwi en Zena kregen drie weken Camp Hennessy cadeau. Lynnie zou er de deugnieten wat discipline bijbrengen.

Ook ten huize Bavada en Kip verliep alles naar wens. Hun Ikea-meubeltjes werden geleverd en ze sloegen volop aan het knutselen. Er bleek bovendien meer geleverd te zijn dan ze hadden besteld want ook de Safleute-slaapkamerattribuutjes die Bietje aanvankelijk had besteld kwamen netjes verpakt aan. Een aantal ervan kon het koppel wel gebruiken in de keuken en de rest vond een bestemming op de schouw, als decoratief kunstobject. Bavada en Kip waren trouwens niet de enige actief op de immobiliënmarkt. Ook Duvelman zocht druk naar zijn toekomstige Casa Ppklts. Hij had een pand in het snotje gekregen en speelde Bietje en Jacques tegen elkaar uit om de goedkoopste lening los te weken. Het ging om een woning die net wat brandschade had opgelopen en daardoor fel in waarde was gedaald. bernard had Duvelman getipt om een bod uit te brengen.

Het huis was dat van LVB. Het was in de fik gestoken nadat LVB spotprenten van Marlon Vanco op zijn weblog had gepubliceerd. Een eerdere aanslag met Dina Miet was gelukkig nog mislukt. Marlon had de aanslag op zevenendertig blogs opgeëist en riep de mensen massaal op om op zijn weblog te komen taalbekvechten en er de door hem verklaarde Paus Pdw te aanbidden. Pdw zelf lag er evenwel niet van wakker. Die was volop in onderhandeling met Dominiek om het zieltogende blad Deng te laten overnemen door Struikgewas, de groepsweblog die ook wat op zoek was naar een nieuwe richting. Hullabaloo van zijn kant volgde de onderhandelingen op de voet want hij speelde al een tijd met het idee op zijn Webnouveau media-imperium verder uit te bouwen tot een gloednieuw kleurenfabriekje. Er bewoog trouwens nogal wat in medialand want ook het regiofabriekje zag immers wel brood in Deng. Het fabriekje wilde Deng omvormen tot een regionaal blogmagazine met Freaq als hoofdredacteur.

Wie uiteindelijk als grote mediawinnaar uit de strijd zal komen (Struikgewas, Webnouveau, het regiofabriekje of toch UDN) blijft afwachten. Of slaat het boekskesfabriekje nog terug??

Waar waren we gebleven?

Juist, ik fluisterde ...

'Ssshht, maak je geen zorgen,' fluisterde ik en kuste Occie opnieuw. Het was het soort kus dat wanneer onze lippen de verbinding verbroken, ze vroegen om weer herenigd te worden.

Ik werd wakker in Occie’s sterke armen. Hij rolde zich op zijn rug en ik liet mijn hoofd op zijn borst rusten. Ik keek naar zijn profiel, liet mijn ogen langs zijn kaaklijn en lippen glijden, en viel opnieuw in slaap.

Het was al middag toen ik terug wakker werd.

Occie sprak zachtjes: 'Ik vrees dat ik er vandoor moet.' 'Ik heb nog veel te doen vandaag,' zuchtte hij.

'Wat zoal?' vroeg ik geïnteresseerd.

'Ik moet nog oefenen met mijn band. Morgen heb ik een optreden.' Hij opende één oog, sloot het terug en glimlachte. Ik kuste hem. Ik kuste hem opnieuw.

'Blijf hier,' probeerde ik nog. 'Niet opstaan.' Een laatste kus. 'Bel me.'

Enkele ogenblikken later sloot ik de deur van het huis van mijn vriendin. Het was zondagmiddag, lichtjes koel, de lucht grijs en zwanger van regen die nog komen zou.

Op de trein naar huis glimlachte ik, naar niets, naar niemand, terwijl het landschap voorbijschoof.

(door Fresco)

Occie neemt via zijn manager contact op met Pim om zijn op hol geslagen seksuele oriëntatie te kunnen delen met iemand. De twee besluiten om de hit 'Meisjes hebben ook wel iets' in de allerlaatste voorronde van Eurosong te brengen. Ze bezegelen hun samenwerking door tussen de schapenvelletjes te duiken met elkaar. Nog geen drie dagen later staan er hele zwarte zwart-witfoto's van het kersverse BV-koppel in Dag Allemaal, nog eens vier dagen later verschijnen er rare bobbels op Pims lijf: uit een medisch onderzoek blijkt dat hij allergisch is aan schapen, parfum van Gaultier en Kippen. Occie moet niets meer van Pim hebben en Ventie, die wil niets meer te maken hebben met Occie.

Ventie besluit Jacques te verleiden tijdens het exclusieve Eurosong Galadinner dat Piglet en Merlina georganiseerd hebben. Jacques is volledig teut en roept vootdurend: 'Investplus Beleggingsfonds op uw maat!' Duvelman schenkt hem nog een Duvel in en Jacques knijpt hem stevig tussen de billen. Kirrend slaat Duvelman zijn hand weg, radeloos kijkend naar Piglet en Merlina. Ze werpen hem een aanmoedigende blik toe en gaan dan verder met hun workshop 'Hoe maak ik zelf een strap-on-dildo?'. Enkel Dimi en Lynnie, gehuld in Hello Kitty-outfit, volgen pseudo-geïnteresseerd de workshop.

Ventie ziet dat het uitzichtloos wordt en stort zijn hart uit bij een ander slachtoffer van de triseksuele Occie: Fresco. Lang duurt het gesprek niet want Fresco wil dat iedereen zijn cowboyboots gezien heeft. Ze (Fresco) klauwtert op tafel en doet een dronken dansje. Huug, die net nog een pintje uit de frigo van Piglet en Merlina geplukt heeft, gaat er bij staan en schreeuwt vanop tafel: 'Hé Hulla, mislukt kutjournalistje', en hij schopt een lamp omver. Gelukkig is daar Tanguy Veys die meteen de politie waarschuwt. Nog geen vijf minuten later komen Mark Tijsmans en Andrea Croonenberghs binnengestormd. Tijsmans draait Huug binnen en Croonenberghs vindt het allemaal zo Sam dat ze de eerste de beste jongen vastgrijpt die in haar buurt zit: Bietje. Die is echter niet geïnteresseerd en stelt haar voor om de workshop bij Piglet en Merlina te volgen.

Hulla laat rillend van angst de gebeurtenissen bezinken. Cecil komt in kleermakerszit naast hem zitten en legt Hulla's hoofd in zijn schoot. 'Ik heb het ooit nog gedaan voor de open haard', fluistert Cecil. Consternatie alom en Atari pinkt een traantje weg. Dominiek vindt het allemaal maar niets en doet zijn beklag bij Bavada over het incestueuze homowereldje. Dykes and the City en The Girlfriend wijzen dan weer op de West-Vlaamse kneuterigheid wanneer plots iemand 'Bakkes, Marlon' zegt. Iedereen kijkt op en ziet hoe Marlon Vanco oog in oog staat met Bernard. 'Bakkes, Marlon', herhaalt Bernard.

(door Hulla)

Fresco fluisterde dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. 'Een redelijk vreemde man kan je me moeilijk noemen', sprak hij. 'Want ik ben ... een vrouw!', waarop Fresco prompt haar tieten liet zien. Occie staarde ernaar en reageerde wat verbouwereerd. 'Maar... dat ding in je broek dan?' ... 'Da's gewoon mijn beamer', schaterde Fresco het uit! 'Er is vanavond immers Eurosong baby!!!' Op dat moment zwaaide de deur open en denderde quasi de ganse blogosfeer binnen, goed voorzien van drank, lasagne in zeven varianten en schapenvelletjes. Spikey had een hele zwarte zwarte neger aan de arm en Merlina had haar André Vermeulen-T-shirt aangetrokken, zo ook haar André Vermeulensokken, haar André Vermeulen-ondergoed en ze had een André Vermeulennotitieboekje bij. Bietje zeulde twee bakken Guinness mee. Voor de anderen had Bietje bovendien nog eens twee flessen Stassen meegebracht. Hij was in een druk gesprek verwikkeld met Bernard over de evolutie in de Ierse ESC-kandidaten en de relevantie ervan voor de strijd tegen de Engelse imperialisten.

Ook Duvelman ontbrak niet, al leek die wel in een andere wereld. Hij was enkel gekleed in een sok met streepjesmotief en murmelde iets onverstaanbaars over 'homobiliën' Jacques had hem blijkbaar zwaar gedrogeerd en escorteerde hem mee naar binnen. Hullabaloo was niet van de partij maar lang zou dat niet duren. Bleek immers dat hij Marcel Vanthilt diende te vervangen in de jury. Vanthilt was in elkaar geslagen door Cecil nadat hij het had aangedurfd in het openbaar te lachen met Madonna’s 'Ic ben droevik'. Baloo kweet zich prima van zijn taak en maakte de ene na de andere flutact met halfnaakte tienermeisjes genadeloos af. ... tot de act Bavada Dex ten tonele verscheen. Bavada had zich voor de lol ingeschreven en was vreemd genoeg in de vierde preselectie geraakt met zijn hardkoor-act. Kipje en Lynnie namen de zanglijnen daarbij voor hun rekening en moesten tevens zorgen voor het binnenrijven van de stemmen van de werkloze lesbo’s. Bavada omkaderde het geheel met een uitbundige percussie-act en Huug en Dimi stonden sensueel rond elkaars benen te kronkelen, beiden in één spannend marcelleke geperst. Baloo was verkocht en de rest van de jury volgde hem daarin. Johnny Logan verklaarde eens te meer ‘blown away’ te zijn en Yasmine lonkte naar Lynnie. Bart Peeters zei ‘waaw’ en besloot dan maar de rest van de show af te schaffen. Bavada Dex zou naar Griekenland gaan en iedereen leek daarmee akkoord.

Iedereen, behalve Piglet. La Pigleta had zich zelf ook ingeschreven, maar was niet in de preselectie geraakt. Begrijpelijk want ze had gekozen voor een akoestische ballad met Dominiek op Argentijnse gitaar en met een beatboxende Dykes and the city en The Girlfriend op de achtergrond. 'Kwestie van toch wat op te vallen'. Nu, dat was alleszins gelukt. Tijdens de selectie had Domi last gekregen van zijn darmen en was het op een nogal wansmakelijk boeltje uitgedraaid. Jammer, maar de winnaars bleken bereid tot een geste. Piglet zou een rol krijgen in de act en kreeg daarvoor de linten van Severine Dore in de pollen gestopt. Dat zei haar wel wat en dus barstte het feest weer los. Iedereen ging uit de bol en trok massaal op nachtelijke huizenjacht met Duvelman, die stilaan weer bij zijn positieven was.

Alleen Occie bleef wat verweesd achter. Hij bleef piekeren over het feit dat hij al maanden had zitten geilen op wat uiteindelijk een vrouw bleek te zijn. En eigenlijk stond hem dat nog wel aan. 'Meisjes hebben ook wel iets', mijmerde hij en prompt pende hij een zoveelste Moodswing-hit neer. Dit keer over een wilde fantasie met een dartele deerne met lang ros haar... Occie was hetero geworden!

[door bavada]

Dag 6 in het Big Blogger Huis

Occie heeft Fresco nog steeds opgesloten in de sauna. Tot hij hem in geuren en kleuren vertelt hoe sexy hij Occie vindt, komt hij er niet uit. Tot nu toe zit Fresco al drie dagen in de ondraaglijke hitte. Merlina brengt hem om het uur een fles water in ruil voor exclusiviteit op de foto's die ze van zijn steeds roder wordende lichaam neemt.
Ondertussen uit Spikey zijn woede in de dagboekkamer, "wat heeft die Fresco dat ik niet heb? Het lijkt wel alsof je alleen meetelt in deze wereld als je een blog hebt". Big Blogger ontdekt op dat moment dat Spikey geen weblog heeft en laat hem automatisch nomineren.

Baloo en Jacques discussiëren met Bietje en Duvelman over het esthetische van een vrouwenlichaam versus dat van een man. Dimi werd door Big Blogger van de discussie weggelokt omdat hij teveel verwarring zaaide "geen plaats voor nuances, dit is een vtm programma". Hij is aan het touwtjespringen in de tuin. Door niemand opgemerkt gooit Jacques een rohypnolletje in de bacardi cola van Duvelman.

Dominiek en Piglet ruziën over het niveau van de Eurosong preselecties op Eén. BartVandamme mengt zich en bewierrookt de merites van Sonny O'Brien. Kip wil dat ook Jeason niet vergeten wordt.
In de dagboekkamer lucht Piglet haar hart "die hetero's moeten met hun poten van mijn Eurosong afblijven! Wat denken die wel? Zoals Elvis de rock gepikt heeft van de zwarten, gaan zij eurosong stelen van mijn volk?! Gay rights for gays!"
Deze spreuk lokt Dykes & the City die een mix inzet van Pet Shop Boys met Miss Kittin. Big Blogger legt de elektriciteit af omdat de kijkers meer geïnteresseerd zijn in Laura Lynn. Occie bezingt dan maar live zijn liefde voor Fresco. Big Blogger legt de elektriciteit meteen weer aan.

Huug is gekraakt onder de psychologische druk en smeert zijn boterhammen tegen de cameralenzen. Jacques ziet zijn kans schoon en leidt Duvelman mee naar de slaapkamer. Baloo probeert Bietje af te schudden, maar die is net aan zijn rede over de Ierse onderdrukking begonnen. "Kip! Breng mij nog een Guinness! I'm on a roll" Kip, woedend om zoveel gecommandeer, gooit de Guinness naar zijn hoofd en Baloo ontsnapt, Spikey in zijn kielzog.

Big Blogger confronteert Bartvandamme met Piglets uitspraken in de dagboekkamer. "De Slons!" roept hij uit "waar zou ze staan zonder hetero's?! Ze zou niet eens geboren zijn! Voelt zich beter dan ons en ze heeft niet eens werk!" Bavada's populariteit bij de werkloze lesbo's -een aanzienlijk deel van de kijkers- neemt een diepe duik.

Presentator Cecil en bevallige assistente Lynnie zetten de polonaise in, specialist Bernard legt de kijkers het verschil tussen de west-vlaamse deelnemers en de rest uit. Als VTM merkt dat de kijkers afhaken, schakelen ze terug naar het Big Blogger huis, waar Dimi Fresco met zijn springtouw uit de sauna bevrijd heeft. Fresco klimt, uitzinnig door dehydratatie, op het dak, verblind door de cameraflitsen van Merlina. Op dat moment vliegt The Girlfriend over het huis en dropt een krat Bolli voor Dykes &the City... recht op Fresco's hoofd.


(door P & M)

Hij had een vriend mee, "Bosje" maar die stond een beetje verdoken, weg van de dansvloer. Fresco echter, die stond reeds midden de dansvloer zachtje op het ritme van de muziek te bewegen... Ik vond het wel wat spannend. Ik wist dat Fresco hier zou zijn maar ik wist niet wat voor een gevoel dat mij zou geven. Zou ik hem wel herkennen, zou hij mij herkennen... We hadden elkaar nog nooit in levende lijve ontmoet. Met een drankje in mijn hand verkende ik de zaal en zag wat oud-leden van een holebivereniging met wie ik en mijn vriend ooit omgingen. Toen zag ik hem! Het was net alsof hij alleen op de dansvloer stond. Zou ik hem gaan begroeten? Mijn maag begon wat te brommen en de eerste spanning dook op. Ik ging ervoor! "Fresco?", zei ik en hij beantwoordde me met 3 zoenen. De hele avond stonden we bij elkaar. We danstten wat want elk verder oogcontact maakte me onwennig. Mocht ik hem wat meer in de ogen kijken? Zou hij dat als een flirt opnemen? Is dit wel gepast? Wat later, net toen ik aan een slow was begonnen tikte hij me op de schouder... Ik dacht dat ie misschien wou invallen en met mij ging slowen maar niets was minder waar. Hij vertelde me dat hij vertrok... *** Ik ging met hem mee tot aan de uitgang zodat ik toch een degelijk afscheid kon nemen want de muziek in de zaal verhinderde ieder mogelijk gesprek. Bosje die was al wat voorop gaan lopen... Fresco ritste zijn jasje dicht en keek me aan... Ik weet niet wat me bezielde maar het was een gevoel dat sterker was dan mijn gezond verstand... Ik boog voorover en duwde zachtjes mijn lippen op de zijne... Zou hij mijn kus beantwoorden? Hij trok zich niet weg! Zijn hand gleed naar mijn heup en hij trok me wat dichter... Even was het net alsof alle muziek wegviel! Ik kon mijn ogen niet openen! De kus was zo intens dat mijn maag me het gevoel gaf ieder moment te kunnen exploderen! We moeten zo'n 3 minuutjes hebben zitten zoenen! "Bosje!" zei Fresco plots... "Die staat op me te wachten"... "Laat hem maar vertrekken", antwoordde ik, "ik breng je wel veilig thuis". We wandelden naar de auto. We zwegen allebei. In mijn gedachten wist ik niet hoe ik mij moest voelen. Schuldig omdat mijn vriendje thuis in bed lag met een ontsteking aan de tanden of opgewonden omdat ik dit echt aan het doen was en het niet langer meer een fantasie was... "Nog een nachtmutsje gaan drinken?", vroeg ik, "Weet wel niet wat er nog allemaal open is op dit uur!" "Ik ken wel een plekje", antwoordde Fresco

Wat toen gebeurde komt nog in een volgende post maar nu is mijn lunchpauze voorbij en kan ik niet meer aan deze fantasie verdertypen!

(*** Vanaf dit punt is alles wat ik schrijf pure fictie! Wou het toch nog eens vermelden voor er herrie van komt)

OK, dit is een Late Night-post met expliciete inhoud, dus vlug gechoqueerde lezertjes, gelieve de uitgang te nemen langs hier.

Waarover gaat het? Penissen. Vrouwen hebben hun vaginamonologen, maar wat hebben mannen? Een circus-act.

Een penis is nochtans de beste vriend van een man. Hij is er altijd wanneer je hem nodig hebt, maar ze hebben een eigen willetje en laten je soms dingen doen die je beter niet zou doen. Vraag het maar aan de tienerjongen die zijn zwangere vriendin moet trouwen, vraag het aan Bill Clinton, aan Michael Jackson.

Vraag hen waarom ze deden wat ze hebben gedaan en ze zullen zeggen: ‘Mijn penis heeft het me gezegd’. Vrouwen die deze post lezen realiseren het zich misschien niet, maar de mannen onder ons weten het - onze penissen praten. En we horen het, en we luisteren. Ons ding praat niet hardop, het praat enkel tegen zijn eigenaar, want hij bezit ons. Ik heb nog nooit iemand anders zijn ding horen praten tegen mij (alhoewel ik zou zweren dat sommigen ‘kom hier’ tegen mij riepen); ik hoor enkel de mijne. Mijn ding heeft een diepe stem, zoals Barry White-diep. Dirty. Het is misschien een cliché, maar hij spreekt als een neger. J

Onlangs onder de douche in het zwembad sprak iemand mij aan. “Ik ken jou!” zei hij mysterieus. Hij grijnsde, en verduidelijkte zichzelf: “We hebben elkaar nog nooit ontmoet, maar ik ken jou.” Ik stond perplex. Herkende hij me misschien van mijn blog? Hij ging verder.

“Ik heb geruchten gehoord over jou”

“Oh ja?” (Oh dear)

“Uh-uh. Wil je weten welk gerucht?”

“Ja, vertel.”

Hij wees naar mijn kruis, en maakte vervolgens een gebaar met een bepaalde lengte tussen zijn wijsvingers.

“Is het waar?”

“Ach, je weet hoe geruchten en roddels zijn, sommigen zijn waar, anderen niet. Er is maar één manier om het uit te vinden.”

“OK. Waar? In het toilet?”

“Um…”

“We kunnen ook naar mijn auto gaan, als je wil”

“Ummm…”

En toen begon mijn ding zich er mee te moeien, want dat is nog zoiets aan een penis: soms vergeet je dat hij er is. Tenzij je moet plassen of omdat hij in een oncomfortabele positie in je ondergoed ligt, of wanneer zijn aandacht wordt getrokken en hij begint te bloeien zoals de lente bloeit. Hij sprak.

“Toon het hem. Vooruit, toon het hem!“ zei hij.

(Dat kan ik toch niet doen)

“Maar jawel! Alleen tonen kan toch geen kwaad?”

(Ik haal je hier niet publiekelijk tevoorschijn!)

“Kijk hem nou, hij wil mij zien. Vooruit, haal me eruit en maak zijn dag goed!”

En dat is nog zoiets over mijn ding: hij houdt van aandacht. Als er iemand aandacht aan hem besteed, gaat hij uit beleefdheid rechtop staan.

Ik probeerde niet te luisteren, maar je beste vriend negeren is moeilijk, je bent machteloos. Bovendien sprak hij niet meer tegen mij, hij sprak tegen die andere gast. Uiteraard kon de jongen de stem van mijn ding niet horen, dus koos hij voor de niet-verbale communicatie. Hij begon te kruipen en te wriemelen in mijn slip en sprak de meest verstaanbare taal ter wereld: lichaamstaal. Ik hoorde wat mijn ding zei, maar hij zag wat hij te zeggen had.

Uiteindelijk vond ik weer mijn zelfcontrole, en zei:

“Nee, ik toon jou mijn ding niet, wat denk je wel, zeg!”

“Geeft niet, ik ben al overtuigd.”

Je kent het gezegde: beelden zeggen meer dan woorden.

(Door Fresco, courtesy of Tony)

Nadat hij zich uit zijn licht verhakkelde vroemtuig had gehesen, stormde Dimi dolenthousiast op Huug af. "We krijgen een jongen", riep hij snikkend van geluk. Huug stopte onmiddellijk met het zingen van zijn Gentse deuntjes. "We? Wat bedoel je met we?", stamelde hij en sloeg groen uit van schrik.

"Ja, we krijgen een jongetje. De zaadjes die je in de backend van Gent.blogt hebt achtergelaten, zijn goed terecht gekomen, schat!", kirde Dimi. De schrik sloeg Huug nu definitief om het hart. In Dimi's vroemtuig zag hij een vol pakje sigaretten liggen. Na 17 dagen 5 uur 10 minuten en 3 seconden kon hij zich niet langer houden. Hij griste het pakje weg en stak alle sigaretten tegelijkertijd aan.

Ook de rest van de bende is met verstomming geslagen. De eerste die weer bij haar positieven komt is Dykes And The City. Ze gooit een kwade blik richting Dimi, mompelt iets als "typisch voor de fags op m'n Trouble om zeep te helpen" en sleurt The Girlfriend mee naar hun spiksplinternieuwe Jaguar.

Merlina weet ondertussen met haar geluk geen blijf: "Moh ventjes toch, ik ga m'n buitenverblijf onmiddellijk herinrichten zodat ik voor jullie kleintje kan zorgen." Ook Occie en Duvelman lijken tevreden: wat die twee kunnen, kunnen wij ook. Ze voegen nog in de fuifzaal de daad bij het woord.

De blijde boodschap van Dimi doet ook de commerciële talenten van Bavada en Hullabaloo onluiken. Het zangtalent van Huug en de knappe looks van Dimi moet me een kindsterretje opleveren dat m'n koor internationale bekendheid zal bezorgen, denkt Bavada. Hulla ziet de cheques al binnenstromen voor de fotoreeks over de bevalling. Beide steken de gelukkige ouders dan ook een contract onder de neus.

Piglet, bernard en Cecil bereiden ondertussen hun Great Escape uit de instelling voorziening voor en sluipen ondertussen stilletjes in de richting van het vroemtuig. Met veel geknetter krijgt Piglet het ding aan de gang. "See you in Athens!", schreeuwt ze. De protesten van Cecil en bernard dat zij naar Brussel willen, weet ze handig te smoren door 2 welgemikte vuistslagen.

En Kip? Zij heeft zich stilletjes in een ander lokaal van de instelling. Eindelijk rust, eindelijk kan ik studeren! Maar tiens, wat doet dat briefje in haar cursus?

[Door Dimi]

Occie stond naakt voor de spiegel. "Gho, wat ben ik toch mooi!", mijmerde hij. "En Die Poep dan! Stond m'n hoofd maar andersom, dan kon ik Het Ding nog wat beter bewonderen..." Occie probeerde zijn hoofd 180° te draaien om zo een beter zicht te krijgen, maar dat resulteerde enkel in nekpijn. "Hou maar op", riep Duvelman vanuit het bed. "Je gat is veel te gepolijst. Geef mij maar een harige karakterreet, zoals die van Bietje!" Duvelman was duidelijk in zijn gat gebeten door de gebeurtenissen van de voorbije nacht.

Hij besloot dan maar nog wat te gaan trainen en liep richting Izzehemse haven. Nadat hij een halve kilometer langs de vaart had gelopen, gezwommen en gefietst, botste hij plots op Hullabaloo en The Girlfriend. Beiden waren foto's aan 't nemen van de vergane Izzehemse industrie voor hun respectieve fotologs. Ze waren net ruzie aan 't maken om de beste plekjes toen Duvelman tussenbeide kwam. "Neemt anders allebei foto's van mijn geschoren benen, stelde hij voor, maar een oplossing was dat niet, want terstond barstte een ruzie los over wie welk been mocht hebben. "Gaat dat hier nu godverdomme ne keer stil zijn!", brulde Kip plots. Die had zich teruggetrokken in een verlaten container in de hoop op haar gemak te kunnen studeren. Ze keilde in een woeste bui haar cursussen richting bloggers, maar een paar exemplaren belandden per ongeluk over een andere container, waarna een luid gekrijs weerklonk.

Kip had een van de veertig zwerfkatten geraakt die Merlina dagelijks kwam verzorgen. Die kon daar niet echt mee lachen, en gooide de cursussen -en per ongeluk ook twee katten- terug. Nu, omdat er van studeren, fotograferen, trainen of katten verzorgen toch niet veel meer zou in huis komen, besloot het gezelschap dan maar Piglet een bezoekje te brengen in een nabijgelegen instelling. Piglet was daar als patiënt beland, nadat ze met een ESC-overload had te maken gekregen, maar hoopte er uiteindelijk ook een job te versieren. Dat zou evenwel nog niet voor meteen zijn, want toen de bloggers arriveerden begon Piglet meteen met het debiteren van een zoveelste review van alle 59 potentiële kandidaten, een uitgebreid verslag van de vestimentaire en choreografische concepten van de editie 2003, 2004 en 2005, én van Nuno Resende's nummer vertaald naar de landstalen van alle deelnemende naties.

Terwijl Merlina haar schattie wat temperde met een spuit en een kussentje besloten Duvelman, Hulla, Kip en The Girlfriend wat rond te kijken in de instelling. Ze ontdekten er dat bernard al jaren in de instelling resideert, en dat ook cecil sedert een tijdje geïnterneerd was. Die zat opgesloten in een kamer met zachte wanden, waar hij voortdurend fulmineerde tegen Micro$oft, en voorts onafgebroken zijn bewondering voor madonna, sony en disney bundelde in vreemde chants.

In een zaaltje naast de instelling was Bavada ondertussen bezig met een benefietoptreden van zijn koor, ten voordele van de 13 meest recente ontslagen collega's bij het boekskesfabriekje. Als special guest hadden ze Huug uitgenodigd, die samen met Lily Castel klassieke Gentse volksdeuntjes kwam zingen. Alles verliep goed, en het publiek van bloggers en andere psychiatrische patiënten wist de voorstelling wel te smaken. ...Tot Dykes And The City plots opdaagde. Die had de zaal gereserveerd voor een editie van Trouble, en borstelde alle aanwezigen hardhandig buiten, op Huug na. Die mocht zijn Gentse deuntjes blijven kwelen. Dykes zette er dan wel eigenhandig een stevige beat onder. Ondertussen stroomde het volk toe, en ook alle bloggers besloten de beentjes eens te strekken. Ze waren er nu toch.

De fuif liep lekker, en alles verliep perfect... tot plots een enorm gedaver uitbrak! Gegil weerklonk, een stofwolk steeg op en pas enkele seconden later werd duidelijk wat er was gebeurd. Een vroemtuig leek zich door de muur van de zaal te hebben geboord. ... Het was Dimi, en die had onthutsend nieuws...

[Door Bavada]

Ik zat op het bed, naakt, nauwelijks nog bedekt door de katoenen lakens die me deze nacht nog hadden warm gehouden. Het was nog halfduister in de slaapkamer. Ik dacht na over de bijna voorbije nacht. Hoe ik hem toevallig had tegengekomen, hoe we diepe gesprekken hadden gehad in het gezellige sfeercafeetje en hoe dat éne glas te veel me had uitnodigd, eerst in zijn armen, nadien bij hem tussen de lakens. We hadden eerst innig gekust, zijn lippen zacht tegen de mijne. Zijn hand verkende de weg van mijn hals tot onderaan mijn rug... Zijn vingers cirkelden rond mijn tepels en zachtjes drukte hij deze stijve nopjes in als waren het kleine zachte knopjes die hij heel behendig wist te bedienen. Wanneer hij klaar was met me zacht te strelen, ging hij met zijn ene hand door mijn haren en greep ze vast... Hij hield ze strak vast en trok zo mijn hoofd wat naar achteren... Zijn lippen hadden nu een prooi gevonden in mijn nek en zo begon hij me gretig te zoenen en te likken. Ik vond het heerlijk, zo gegrepen te worden, gedwongen in een vaste positie... Deze nacht had ik de hemel leren kennen...

Ik keek naast me... Daar lag hij, de knul die me had beklommen. Hij sliep, vast nagenietend. De zon was net wakker geworden en straalde haar eerste licht door de lamellen van de slaapkamer. Ik stond op en verkende de kamer op zoek naar de deur die me naar de badkamer zou leiden. De kamer was sober... buiten het bed en de nachttafel met de wekkerradio was niet veel meer te bespeuren dan enkele koffers in de hoek, en een oude sok bij de kamerdeur. Ik stond voorzichtig op en opende de deur. Ze mondde uit op de gang. Rechts zag ik de open badkamerdeur... De hete douche was zalig... Ik nam een van de handdoeken die over de radiator hing en nadat ik mezelf had afgedroogd, wond ik hem rond me en keerde terug naar de slaapkamer...

Net voor ik wou binnengaan zag ik door de kier dat hij wakker was geworden. Hij zat op het bed, net zoals ik daar had gezeten een half uurtje daarvoor. Zijn zwarte haren wat in de war. Toen zag ik de traan... Ze had haar spoor op zijn wang gelaten en hing nu onderaan zijn kin. Voorzichtig duwde ik de deur open... Hij keek op, verward. Ik glimlachtte, hij staarde me aan... "Hey", wist ik tegen hem te zeggen die hij beantwoordde met een "Hey" terug. Ik zette me naast hem op het bed en vroeg me waarom hij had gehuild. Hij vertelde me dat ik zijn "eerste" was, dat hij nu wel echt homo moest zijn. Van de stoere krijger die me vannacht had veroverd bleef nu maar kleine dreumes meer over. Ik omarmde hem en probeerde hem te wat troosten. Kort daarop namen we afscheid. Hij ging gaan werken en ik trok huiswaarts.

Een uurtje later was ik weer in mijn eigen vertrouwde flat. Ik stond nog even stil bij de nacht die ik had beleefd en ging toen ontbijten.
Misschien dat ik deze avond hem terug ontmoet in dat cafeetje van gisteren…

*** Dit is maar een probeerseltje, misschien dat ik het nog terug kom veranderen, uitbreiden... Hope you like it! [Door Fré]

Onlangs was er nog eens een fuif in de Gentse Vooruit. De rokerige concertzaal gonsde van de muziek en het geroezemoes, en men zag er de vreemdste mensen…

Huug stond stijlvol tegen de muur geleund. Gekleed in een smoking en puntschoenen herbeleefde hij zijn hoogdagen van toen hij de crème van het crapuul de luxe was van de legendarische Kuiperskaai. “Ik heb genoeg van marcellekes en de mannen,» fulmineerde hij tegen niemand in het bijzonder. «Ik ben hier met een heet wijf, mijn nieuwste vriendin.” Hij wees naar een vrouw in het publiek die een flesje Absolut aan het bestuderen was en zich afvroeg of ze er een kunstwerk van kon maken. Het was Delphine Boël, want sinds zijn reportages over het koningshuis voor DruugeRadio, was Huug heel close geworden met onze royalty, althans met het bastaardgedeelte ervan.

Piglet stond op de dansvloer en ging helemaal op in de danspasjes die bij ‘Making your mind up’ van Bucks Fizz hoorden. Ze was zo enthousiast dat ze bij het zinnetje “and if you want to see some MORE!” de rokken van de twee Lipstick Dykes die zich bij haar hadden gevoegd van het lijf scheurde. Merlina had het allemaal gadegeslagen en riep verontwaardigd: “Piglet! Hoe kon je?!” Haar Schattie zuchtte, en zei verontschuldigend: «Ach, Merlina sweetie, je leeft maar één keer. One! Life! Living together in one life, let us be free!» “Je hebt gelijk,” zei Merlina, en ze draaide zich om en tongzoende de eerste de beste vrouw in haar buurt.

Die vrouw was AV. Ze was uit nieuwsgierigheid naar de fuif gekomen om als fan van ‘Queer as folk’ te zien of het er in het echt ook zo aan toeging als in de serie. Ze was overtuigd.

Een persoon verscholen onder een grote hoed sloop langs de muren van de Vooruit, hij betastte de wanden alsof hij op zoek was naar iets. “Ben je iets verloren?” vroeg een jongen geïnteresseerd. “Ik tracht een kast te vinden,” antwoordde het heerschap van onder de hoed. “Ocharme,” dacht de jongen, “iemand die nog uit de kast moet komen. Misschien kan ik hem wel helpen…» “Hoe heet je?”, vroeg de jongen aan de man met het hoofddeksel. “Noem me maar The Lord,» sprak hij mysterieus, “en donder nu op voor ik je vorte kop in tweeën splijt en je debiele hersenen als ontbijt nuttig!”. De jongen liep gillend weg.

Op het podium van de Vooruit werd de special guest van de avond aangekondigd. Het publiek verwachtte Joeri maar in de spotlichten verscheen… Fré?! Hij zong ‘Feeling good’ van Nina Simone. Het publiek was laaiend enthousiast, de rode loper werd voor hem uitgerold toen hij van het podium stapte, en als een ster werd hij door bodyguards begeleid tot aan zijn voor de ingang ronkende nieuwe bolide. Joeri werd later die nacht geboeid en kermend van de pijn teruggevonden in het steegje achter de Vooruit. “Plots werd ik aangevallen,” vertelde hij zijn verhaal, “Mijn handen werden vastgebonden en ik werd verplicht een hele doos suikerzuurtjes op te eten. Mijn belager moet geweten hebben dat ik aan diabetes leed!”

“Dull soulless dance music,” zuchtten Dykes & The City (D&TC) en The Girlfriend (TG) langs de kant van de dansvloer. «When are they going to play a Blondie song? We so need a drink.” “Let’s check out the toilets and see if there’s some hot dyke action going on,” stelde D&TC aan TG voor. “Maybe we see somebody we know and then we can blackmail the person by threatening to put pictures on your photoblog!” vervolgde ze. “Good idea,” zei TG, “let’s drink to that!”. De twee dames begaven zich met hun snode plan en bekertjes bier naar de toiletten. Ze hadden geluk, want uit een van de hokjes kwam het geluid van gekreun en smachtend genot.

Onder het voorwendsel dat iemand aan het stikken was in zijn eigen braaksel, haalden de meiden er de wc-madam bij en vroegen haar de deur van het hokje te openen… “Oh for heaven’s sake. Somebody give me a drink and fast! This is going to make us rich!” riep D&TC bij het aanschouwen van het tafereel. De camera van Eye-Browse filtste ongenadig. Wat ze zagen was Josh Wald en Fresco in een compromitterende situatie.

De volgende dag verschenen in de Amerikaanse roddelpers foto’s met als titel: “Josh Wald caught in toilets at gay party with bloke dressed as Heather Small”. Champagne schuimde op D&TC HQ. De meiden waren bezig hun dollars te tellen toen de telefoon ging. Het was Hello! Magazine. “Yes we sell the pictures. Send us a 7 figures pounds sterling cheque and for a crate of Bolly we even give you a title,” spraken de zakenvrouwen.

De dag nadien blokletterde Hello!: “Fash Mag Slag in M People Sex Romp.”

[Door Fresco]

(Een 'modern' Kerstverhaal)

Ergens Ten Westen van het Land
Piglet zag het helemaal niet meer zitten, ze was lijkbleek en een instorting nabij. De brandweer was net vertrokken, de wijkagent stond nog ijverig te noteren aan wat er overbleef van de keukentafel en nu stonden deurwaarders in drommen voor haar (en Merlina's) huisje. Hoe was het zover kunnen komen? Laten we beginnen bij het begin:
De schattie had een boekje op zolder gevonden met allerlei recepten (onder meer ook voor Chinees eindejaarsvuurwerk) en had het lumineuze idee gekregen om dat uit te proberen met als gevolg dat de halve keuken (en een deel van de woonkamer) door de ontploffing die erop volgde er gewoonweg niet meer was. "Moest dat nu zo nodig met een snelkookpan, gie calle!!!" gilde Piggie. Merlina kon geen pap meer zeggen, en daarbij: met haar trommelvliezen die naar de filistijnen waren kon ze Piglet toch niet horen. Ze snikte alleen maar: "Nu gaan de katten niet meer in de kerstboom kunnen hangen, nah!" Ondertussen werden de deurwaarders ongeduldig en begonnen verklaringen af te leggen aan de reeds talrijk verzamelde pers. "Jaja, die ogenschijnlijk snoezige juffrouw kocht in verschillende winkels in de streek kerstcadeautjes en betaalde met een bankkaart waarvan het krediet allang onder nul stond. We komen het geld van onze klanten terugvorderen. Nu steekt ze haar huis in brand om de bewijzen te vernietigen, maar daar trappen we niet in."
Ondertussen was Bavada op de plaats van de 'crimescene'. (Ja die journalisten zijn er rap bij hé, in sommige gevallen zelfs nog voor er iets gebeurd!) Omdat Bart, wegens beroepsmisvorming, al snel doorhad wat er aan de hand was kwam hij stilletjes langs de versplinterde achterdeur binnengeslopen: "Hep! psst, Piglet! Ik ben het, kom mee!"
Dat liet Piglet zich geen twee keer zeggen, ze liet de schattie alleen met de wijkagent die steeds nijdiger werd en tevergeefs probeerde van Merlina een verklaring af te nemen : "Wees nu eens redelijk meisje, je moet niet doen alsof je me niet kan horen en antwoord op mijn vragen, anders ga ik mijn knuppel eens moeten gebruiken, verdikke!!" We laten in het midden over welke knuppel de agent het had... (hmm, ja laat maar) Met een rotvaart stoven Bart en Piglet weg.
"Wat is dat hier allemaal op de achterbank, je wagen zit stampvol kerstcadeautjes ?"
"Gewonnen!" zei Bart."Ik heb deelgenomen aan 73 verschillende wedstrijden, en twee daarvan hebben géén prijs opgeleverd. En weet je wat? We gaan ze allemaal verkopen, zo kan je je schulden terug betalen!"
Piglet was hevig ontroerd, wat ben je zonder vrienden (snif) : "Wat een goed idee, maar wie is er zo gek om 71 kerstcadeau’s te willen kopen?"
---+---
"Huug. We verkopen ze aan Huug, die heeft toch geld genoeg. Op zijn werk smijten ze de briefjes door deuren en vensters, dat heeft hij zelf gezegd. En daarbij, mijn alomtegenwoordig journalistenoor heeft opgevangen dat hij een megadeal heeft gesloten met een zekere Fresco. "Neen, ik weet ook niet wie die kerel is, waarschijnlijk een louche Italiaanse maffieuze onderwereldfiguur. Met zo een naam, wat wil je? Naar het schijnt zou die gast zich onder meer bezig houden met het oplichten van verzekeringsmaatschappijen enzo... Zwaar tuig hoor, zwaar geld ook."
Piglet zuchtte: "Waar Huug zich overal mee inlaat, en het was zo een lieve jongen, het gaat echt wel bergaf met hem (snif)." (De waarheid gebied ons te vertellen dat Huug wel degelijk een deal had afgesloten met Fresco maar dat de lasterlijke beschuldigingen van Bavada volledig uit de lucht gegrepen waren. Alles was fair en zo wit als snow -snuf, euh, snif. Die ‘hoernalisten’ zijn alleen maar uit op sensatie, wat ik je brom, maar dit terzijde...)
Fresco had namelijk dé hit van het jaar in handen: samen met zijn vers aangevoerde collectie ’Aussiebums’ en de stock Marcellekes die hij van Huug had gekocht zou hij furore maken in de hippe wereld van de showbizz en televisie. Met al zijn contacten in BV-land had hij goud in handen! En dat moest gevierd worden!
---+---
Lekker thuis in Gent zat Huug nietsvermoedend braaf te babysitten en zijn schoondochter nichtje een papfles te geven (en pampers te verversen). Plots ging de bel. Het was TX.
"Huug maat, ik wil dringend van jou een setje Marcellekes kopen want ik heb gelezen dat je daar in een oogwenk alle knappe wijven mee kan versieren! Ik ben het kostbeu om die grieten vol te gieten en daarbij, op het eind van de story ben ik zelf zo teut dat ik hem niet meer, euhja, jeweetwel, ik krijg er absoluut geen beweging meer in. Dus, kom op met dat naaigrief."
"Sorry hoor TX, maar ik heb alles verkocht, je kan ze bij Fresco gratis krijgen bij aankoop van twee ‘Aussiebums’."
"Aussiebums? Verdikke maat, en waar woont die Frisco?"
Enfin, om een lang verhaal kort te maken zaten Huug (met de baby op schoot) en TX in TX’s experimentele sportboliede richting Aalst, Studio 4. Wat Huug echter niet wist was dat hij al weken gestalkt werd door twee vrouwen (van het vrouwelijk geslacht, dus...). In hun kielzog reed er een anoniem wagentje discreet achter hen aan...
---+---
Mienwijl in de Westhoek.
"Verdoemme Vandamme, wat is dat met die rammelkar van jou, het ding is gewoon niet vooruit te branden!!!" krijste Piglet.
"Sorry Piglet, maar in het Boekjesfabriekje doen ze me wel uren draaien, betalen daarintegen, ho maar...Als ik tien artikels inlever en er twee geplaatst worden mag ik al van geluk spreken. En ze betalen per gepubliceerde zin, weetjewel, uitzuigers zijn het. Ik ben al blij dat ik die auto van Dimi heb gekregen."
"Jaja, het is al wel. Schoon cadeau trouwens, zo een stuk schroot...Weetjewat, we nemen de trein naar Gent, dat zal rapper gaan, stop maar aan het station van Brugge!!!"
Zover zijn ze echter nooit geraakt. Een paar kilometer voor het station viel -met een angstwekkend doodsgereutel, de auto stil: het arme wagentje was door zijn vorige eigenaar zo erg misbruikt dat het nu finaal de geest gaf.
Piglet was in alle staten: "En waar zijn we nu? Midden in de velden! Ondertussen is het zelfs donker geworden, zo vinden we nooit het station! Het is wat! Hùùù, wat is dat ??" Piglet zweeg als versteend. (Versteende uitdrukking, ik weet het.)
Ze voelde iets heel raars onder haar voet. Toen ze dichterbij keek zag ze het duidelijker: het was het hoofd van Netsensei! De arme jongen was blijkbaar door iets geraakt geweest en lag daar bewusteloos op de weg, wat een geluk dat Bavada niet over hem heen was gereden! In zijn handen hield Netsensei een digitale camera vast. Piglet's arendsoog had het onmiddellijk gezien: "Er staan foto’s op van het station van Brugge tot hier. Hoera! Als we het ding achteruit spelen dan vinden we zo de goede weg!" Zogezegd, zogedaan. Bavada haalde alle cadeautjes uit de wagen en legde Netsensei op de achterbank "Ik sms’s Kip wel als we op de trein zitten: die moet maar een ambulance sturen, we moeten voortdoen. Op naar Gent!"
---+---
Ergens tussen Aalst en Gent trok er een vreemde stoet langs de autostrade. Voorafgegaan en getrokken door een man in monnikspij met een lange baard ratelde een huifkar met een sukkelgangetje richting Kortrijk. Op de bok zat Cecil en in de kar lagen Bernard en Bruno van kop tot teen vastgebonden met zeemanskoorden. Op de kar waren er er levensgrote affiches vastgemaakt: "Wij zijn het licht! Wij zijn de laatste verkondigers van het vrije woord! Kom met ons mee op het pad van de waarheid en de vrijheid!"
Onvoorstelbaar! Blijkbaar hadden Dimi en Cecil inderdaad het licht gezien en hadden ze afscheid genomen van al het materiële om door het leven te stappen als bedelmonniken die het vrije woord onder de mensen zouden verspreiden. (Vooral de auto van Dimi en de Cecil’s gigantische stapel apparatuur van Sony waren op de duur een loden last geworden...) Maar hoe zat het dan met de twee B’s ? Een blik in de huifkar maakte ons een pak wijzer: op de buik van Bernard hing een briefje met daarop: "Opgelet, valse profeet! Een product van De Booze!" en bij Bruno: "Opgelet, multipele persoonlijkheid! Het duistere werk van Baphomet!"
Oei! Wat waren Dimi en Cecil van plan?
"Kom op luiwammes!" gilde Cecil naar Dimi. "Als je wel met stoelen kan smijten en op de vuist gaan met een half sportstadion dan kan je ook wat harder aan de kar trekken! We moeten voor middernacht in Disneyland geraken! Ik heb namelijk een programmaatje geschreven die de Rock’n Rollercoaster in een onstopbare ‘loop’ zal zetten. We stoppen de twee B’s erin en hopelijk zijn ze na een nachtje op de coaster van de duistere krachten die in hun lijf zit verlost!"
"Ben je wel zeker dat het zal werken?": bromde Dimi door zijn baard heen.
"Ik heb het voordien al eens uitgetest op het systeem van Banksys en het werkt prima! Maak je maar geen zorgen!"
Wat echter roet in het eten zou gooien was een boliede die een paar kilometer voor Aalst met een huiveringwekkende, fenomenale (méér dan toegelaten) snelheid op de huifkar afstormde. Achter het stuur van zijn spiksplinternieuwe auto die hij in Duitsland was gaan afhalen zat Siegfried rustig een sigaar te roken...
---+---
Toen al de cadeaus op de trein naar Gent ingeladen waren besefte Bavada dat hij zijn portefeuille in de wagen had laten liggen. Op dat moment ging de deur van het coupé open: controle! Bart en Piglet konden hun ogen niet geloven: het was Hullabaloo!
"Haja, bij de VDAB zag ik een werkaanbieding als controleur. Ik heb dezelfde dag gesolliciteerd en de job onmiddellijk gekregen want niemand anders wil de levensgevaarlijke lijnen Kortrijk-Oostende-Brussel doen en daarbij: ze gingen er bij de NMBS vanuit dat je van een stroper de beste boswachter kan maken. Het allergrootste voordeel is dat ik nu alle dagen Trainboy kan zien!
"Waar moeten jullie naartoe? Gent? Dat is dan 10 Euro voor twee personen plus een toeslag voor het niet op tijd verwittigen van de treinbegeleider om op de trein te stappen zonder geldig vervoersbewijs en dan nog eens een toeslag voor al de plaats die U met al die pakjes hier inneemt. Momentje, ik reken het voor U uit !"
Piglet sloeg witheet uit: "Hulla, kan je dat nu voor één keer niet door de vingers zien? Wat is dat nu voor iets, Uw beste vrienden!?" Hulla bleef echter onverwurmbaar. De discussie die daarna tussen Piglet en Hulla in volle hevigheid losbarstte kan ik hier wegens 'welvoeglijkheidsredenen' niet reproduceren. (Uiteindelijk lezen er ook minderjarigen dit verhaal en wil ik me geen levenslange permante hostban van The Blogger Company op de hals halen.) Ondertussen reden ze ongemerkt Gent voorbij, zo heftig ging het eraan toe.
In Gent waren alle reizigers uit schrik uitgestapt, behalve de machinist die dacht: "Ik moet die locomotief dringend laten nazien: de dieselaandrijfriemen van de compressorgenerator maken deze keer een eigenaardig akelig krijsend geluid!"
---+---
Inmiddels had Kip de sms van Bavada ontvangen: "Ahhh, het is zo een lieve jongen, maar wat een verstrooide Charel hé! Die is allang vergeten dat ik tijdens de vakantie een job heb gehad als dispatcher bij een ambulancedienst. Maar goed, ik ga er wel iets op vinden." Omdat Kip een onzettend slim en bijdehand meisje is duurde het niet lang of ze kon een een ambulance lospeuteren van bij haar oude vakantiejob.
Onderweg naar Brugge kwam ze Merlina tegen. Die was kunnen weglopen uit de klauwen van de wijkagent. Samen reden ze op zoek naar Netsensei die nog steeds in de velden voor pampus lag. "Ik denk dat we hem mond-op-mondbeademing moeten geven." zei Kip tegen Merlina toen ze hem eenmaal gevonden hadden.
"Kan jij dat eventjes doen, want tenslotte heb je daar toch voor geleerd?"
Euhmmm, om een zéér lang verhaal kort te maken: Merlina verichtte een wonder en samen besloten ze alle drie naar Gent te rijden op zoek naar Piglet, Bavada en het fototoestel van Netsensei.
---+---
"Donnerwetter, was ist denn dass!?" Siegfried verslikte zich in zijn sigaar en ging volop op de rem staan. Die Audi’s hebben een ongelooflijk remsysteem want op minder dan een paar seconden verminderde hij vaart en raakte de gammele huifkar met (nog maar) een snelheid van 10 kilometer per uur! In een oogwenk lag de autostrade bezaaid met brokstukken. Dimi had van het verschieten zijn baard opgegeten, Cecil lag in de gracht te zwemmen en de twee B’s waren met zoveel touw vastgesnoerd dat dit als een stootkussen gewerkt had en op de weg lagen te kermen, gelukkig zonder veel erg.
Aan de Audi: niets, geen schrammetje. "Dat is pas ‘Vorsprung durch Technik": dacht Siegfried: "Een laklaag die niet lost bij de minste botsing! Ha, fantastisch! Anderzijds: nu ga ik echt stoppen met roken, door de sigarenwalm in mijn auto heb ik die rammelkar véél te laat gezien. Verdammt nochmal..."
Op hetzelfde ogenblik trok Bavada in de trein aan de noodrem. Hij kon de de veldslag tussen Piglet en Hulla niet langer aanzien. De machinist dacht dat er een aandrijfriem was gesprongen en gooide metéén alles dicht, wat volgens het boekje eigenlijk niet mag wegens ontsporingsgevaar. Het onvermijdelijke gebeurde: de trein slipte uit zijn rails, reed nog een paar kilometer door een aardappel- en een maïsveld en kwam ter hoogte van Melle met donderend geraas op de autostrade terecht. De ravage was ernorm: overal lagen er pakjes, de twee B’s zaten in hun touwen citaten uit Nietsche te jammeren, Cecil riep om hulp omdat zijn trui van Bikkenbergs nat aan het worden was, Piglet was tegen Bavada aan het roepen: "Zie nu! Zie nu eens wat je gedaan hebt!!!"
---+---
Op de autostrade richting Brussel konden Huug en TX hun ogen niet geloven. Ze stopten abrupt waarop een onbekend anoniem autootje prompt in hun gat reed. Kort daarop gevolgd door een ambulance die in het gat van dat anonieme onbekende autootje reed... Het was me wat!!!
---+---
SemperMagis die altijd in de velden rondliep om inspiratie op te doen voor zijn dagelijks blogstukje kon zijn verbazing niet op toen de trein hem op een meter na voorbij zoefde: "Als ik dit op mijn blog schrijf dan denkt iedereen dat ik gek geworden ben. Ik schrijf dus maar beter niets. Toch eens kijken of ik niet kan helpen, wie weet zijn het allemaal zelfstandigen in de knel die potentieel steunverlening nodig hebben...Eenmaal op de plaat des onheils aangekomen vielen de ogen uit zijn kassen: "Woaaawww! Een bloggermeeting !!!"
En of! En omdat dit een soap is moet er nog een vleugje erotiek in het verhaal: na de botsing met het anonieme wagentje waren de beide inzittenden zo versuft dat ze prompt hun redders langdurig begonnen te kussen. "En ik wou alleen maar mond-op-mondbeademing toedienen, bweuèk!" (Merlina) Voor Kip was het een nieuwe ervaring. Piglet viel in Bavada's armen. Hulla begon met de machinist te smoezen. TX was druk in gesprek met Siegfried over de kwaliteiten van Duitse wagens. De twee B's keken, nog steeds vastgebonden, diep in elkaars ogen en vonden het wel best prettig zo. Cecil kon niet van Dimi's baard afblijven. Netsensei en SemperMagis hielden een boomje over de laaste nieuwe ontwikkelingen op php- en xhtml gebied. Huug hield de baby nog stevig vast en was aan het stampvoeten: "Ik geraak dan ook nooit eens aan een lief, gvd!!!"
---+---
Om een nog langer verhaal héél kort te maken: uiteindelijk zijn ze met zijn allen in de auto van Siegfried naar Aalst gereden (er kan een heleboel volk in zo een Audi...) waar ze door Fresco allerhartelijkst zijn ontvangen en hij een berg pannekoeken heeft gebakken. Cecil heeft de rekening van Piglet kunnen aanvullen met zijn 'Banksys-truuk'. Bavada heeft er een nieuwe auto mee gekocht, enzovoort...
Uiteindelijk is iedereen in Studio 4 vredig voor de haard en onder de kerstboom in slaap gevallen. (Behalve Huug want die moest de kleine nog een papfles geven...en daarna gaan werken) >zucht< .
---+---
Aalst. Studio 4.
Iedereen ligt te ronken...
zie ik daar een genster van de open haard naar de kerstboom springen...
Oieoei, hoe gaat dit aflopen?
P.S.: Gaat Bietje als een Deus ex Machina alle inwoners redden uit het brandende inferno door eens goed op de kerstboom te pissen?
---+---
(Door: -ik zal voor mijn persoonlijke veiligheid maar een pseudoniem gebruiken: Nonkel Sint-Pieter)

Huug zit in zak in as. Niet alleen wordt hij enkel maar door Dykes and the City en The Girlfriend gecruised, ook de verkoop van Marcellekes loopt als een trein... bij het potteuse gedeelte van de bevolking. "Ze zijn fan-tas-tisch", aldus Merlina die zich hiermee de pin-up van de lesbische wereld kan noemen. Flatterend, ja, maar toch niet het effect waar Huug op gehoopt had. Ten einde raad wendt hij zich dan maar tot psychoPiglet, maar deze heeft het te druk met cadeautjes kopen voor de halve wereldbevolking. "Hier Piglet, marcellekes! Geef ze aan mannen! Aan homo's! Alsjeblieft! Fresco vroeg er laatst nog één" krijst Huug. Maar Piglet heeft er geen oren naar.

Bietje oogst veel succes met zijn nieuwe theemuts en wordt gretig gefotografeerd door japanse toeristen in Dublin. Ook daar wordt hij een cultfiguur en hij ziet zich genoodzaakt zijn Westvlaamse tour uit te breiden met Japan. Dimi heeft het moeilijk. Zonder theemuts hangt zijn nektapijtje er maar slapjes bij. Hij overweegt om het af te knippen en te vervangen door een permanentje. Misschien eerst te rade gaan bij Baloo, de stijlgoeroe der lage landen? Deze heeft van trainspotten zijn beroep gemaakt en kan enkel nog gevonden worden in Gent Sint Pieters met een nep-kepie van de NMBS op zijn hoofd. Dimi overweegt ernstig om het hoofddeksel te stelen.

Bavada ziet de kans schoon om zijn grote nieuws bekend te maken. In het nieuwe jaar laat hij zich ombouwen tot een vrouw en laat hij zich Bava Binoche noemen! Om hun relatie te redden besluit Kip om dan maar om lesbisch te worden en ze schaft zich alvast een Marcelleke aan.

Raakt Huug zijn marcellekes nog kwijt aan mannen? Wordt hij lesbisch?
Raken Dykes en The Girlfriend nog uit den Delhaize?
Krijgt Fresco een kerstcadeau?
Heeft Merlina koud in haar Marcelleke?
Blijft Bietje in Japan?
Vindt Piglet schuldbemiddeling?
Wanneer koopt Kip haar eerste salopet en Bava Binoche haar eerste naaldhakken?
Hoe zit het met Dimi's gouden lokken?
Wordt Baloo gearresteerd voor stalking van treinen?

Dit. Of iets geheeeeeeeeel anders. In UrenDagenNichten 33!....

(Door Piglet)

UREN DAGEN NICHTEN (31)

Uren Dagen Nichten heeft een tijdlang stil gelegen, maar dat kan niet gezegd worden van de hoofdrolspelers. Na zo'n half jaar afwezigheid pikken we de draad weer op. Piglet en Merlina zijn ondertussen gaan samenwonen en dat brengt een en ander met zich mee. De drie kittens die ze om redenen van schattigheid hadden in huis genomen, hebben ondertussen het heft in handen genomen, en zwaaien de plak. Kiwi heeft zich opgewerkt als gezinshoofd en deelt de lakens uit, niet zelden nadat hij ze eerst vakkundig in reepjes heeft gescheurd.

Mede daardoor denkt Piglet ondertussen ernstig na over het opstarten van 'PsychoPiglet', een site waar iedereen met psychische, psychologische of zelfs psychopatische problemen zal terechtkunnen. Dimi heeft al zeven sessies vastgelegd want sinds zijn zesde blogzintuig is dolgedraaid is Dimi compleet het noorden kwijt. Hij had zijn Kazachse theemuts weer opgezet en viel willekeurig mensen lastig in het straatbeeld.

Zo ook Kip. Kip werd recent door Dimi aangeklampt met het verzoek of hij eens mocht 'friemelen'. Bavada was evenwel in de buurt en sloeg Dimi een fabriekjesblauw oog, waarna hij hem ergens in een dok dumpte.

Daar werd hij ontdekt door Hulla, die er foto's aan het nemen was voor zijn geroemde 'Abandoned Places'-reeks. Die vloekte eens serieus want Dimi verknoeide door zijn ronddobberen wel een sublieme compositie. Hulla dumpte Dimi dan maar weer in het blauwe fabriekje, en vervolgde zijn weg naar het kleurenfabriekje, binnenkort trouwens ook een 'abandoned place'...

De Kazachse theemuts was evenwel blijven liggen in het dok en spoelde middels een gunstige stroming enige tijd later aan in Dublin, waar Bietje het kleinood vond. Sinds die z'n Depeche Mode-mutske kwijt is heeft zijn glimmende hoofd serieus te lijden onder de meedogenloze Ierse weersomstandigheden en dus zette Bietje de muts meteen op zijn hoofd. Aardig meegenomen is dat de muts perfect samengaat met Bietjes marcelleke.. Een marcelleke waarin vreemd genoeg de naam van Nonkel Huug geborduurd staat.

Vreemd... Hebben Bietje en Huug elkaar dan al ergens ontmoet???

[Door Bavada]

UREN DAGEN NICHTEN (30)

Alles schijnt peis en vree te zijn in UDN-land. Het leven heeft er op het eerste zicht veel weg van een rustig kabbelend bergriviertje. Achter de schermen broeit het echter van de (duistere) activiteiten.

Zo blijkt Piglet te werken aan de uitbouw van een heus zakenimperium. Door een ingenieus fraudesysteem incasseert ze het duizendvoudige van de gewone wachtuitkering. Dat geld investeert ze in een sweatshop voor de productie van T-shirts. Haar zogenaamde “schattie” Merlina wordt verplicht op gedurende 20 uur per dag tegen een hongerloontje de T-shirts te fabriceren.

Voor de ontwerpen trekt ze Cecil aan. Het gevolg laat zich raden : de hele collectie bestaat uit Disneyfiguurtjes. De eerste verkopen blijken dusdanig mee te vallen dat ze zich meteen een rolletje koopt in de grootste strip van Vlaanderen : Suske en Wiske. Om niet door de RVA ontdekt te worden, vermomt ze zich voor haar gastrol als man. Merlina vreest dat haar schattie door de wulpse Wiske verleid zal worden en zoekt steun bij een aantal Kaapse Kaalkoppen.

Ondertussen probeert Hulla de hoofddekselhegemonie van Dimi te doorbreken. Samen met poepie Atari en brother-in-arms Bart Vandamme zet hij de aanval in tegen de Kazachse Theemuts. Dimi gaat in de tegenaanval met een stel helblauwe schoenen en een lavakleurig gradueetje op z’n T-shirt. Kip kan haar Bart echter overtuigen de strijd te staken waardoor er een evenwaardige strijd onstaat tussen het Fuck Fashion-duo en Dimi.

Huug is ondertussen op zoek naar een aantal partners voor een langdurige trip naar het hippe Berlijn. De Teutoonse stad lijkt echter op weinig sympathie te kunnen rekenen in UDN-land. Huug stelt zich dan maar tevreden met PseudoBruno en (Pseudo)Bernard als reispartners. Als dat maar goed komt.

[Door Dimi]