<$BlogRSDUrl$> <$BlogRSDURL$>

vrijdag, mei 27, 2005

UREN DAGEN NICHTEN (37) De kleine 

Nadat hij zich uit zijn licht verhakkelde vroemtuig had gehesen, stormde Dimi dolenthousiast op Huug af. "We krijgen een jongen", riep hij snikkend van geluk. Huug stopte onmiddellijk met het zingen van zijn Gentse deuntjes. "We? Wat bedoel je met we?", stamelde hij en sloeg groen uit van schrik.

"Ja, we krijgen een jongetje. De zaadjes die je in de backend van Gent.blogt hebt achtergelaten, zijn goed terecht gekomen, schat!", kirde Dimi. De schrik sloeg Huug nu definitief om het hart. In Dimi's vroemtuig zag hij een vol pakje sigaretten liggen. Na 17 dagen 5 uur 10 minuten en 3 seconden kon hij zich niet langer houden. Hij griste het pakje weg en stak alle sigaretten tegelijkertijd aan.

Ook de rest van de bende is met verstomming geslagen. De eerste die weer bij haar positieven komt is Dykes And The City. Ze gooit een kwade blik richting Dimi, mompelt iets als "typisch voor de fags op m'n Trouble om zeep te helpen" en sleurt The Girlfriend mee naar hun spiksplinternieuwe Jaguar.

Merlina weet ondertussen met haar geluk geen blijf: "Moh ventjes toch, ik ga m'n buitenverblijf onmiddellijk herinrichten zodat ik voor jullie kleintje kan zorgen." Ook Occie en Duvelman lijken tevreden: wat die twee kunnen, kunnen wij ook. Ze voegen nog in de fuifzaal de daad bij het woord.

De blijde boodschap van Dimi doet ook de commerciële talenten van Bavada en Hullabaloo onluiken. Het zangtalent van Huug en de knappe looks van Dimi moet me een kindsterretje opleveren dat m'n koor internationale bekendheid zal bezorgen, denkt Bavada. Hulla ziet de cheques al binnenstromen voor de fotoreeks over de bevalling. Beide steken de gelukkige ouders dan ook een contract onder de neus.

Piglet, bernard en Cecil bereiden ondertussen hun Great Escape uit de instelling voorziening voor en sluipen ondertussen stilletjes in de richting van het vroemtuig. Met veel geknetter krijgt Piglet het ding aan de gang. "See you in Athens!", schreeuwt ze. De protesten van Cecil en bernard dat zij naar Brussel willen, weet ze handig te smoren door 2 welgemikte vuistslagen.

En Kip? Zij heeft zich stilletjes in een ander lokaal van de instelling. Eindelijk rust, eindelijk kan ik studeren! Maar tiens, wat doet dat briefje in haar cursus?

[Door Dimi]



UREN DAGEN NICHTEN (36) De fuif 

Occie stond naakt voor de spiegel. "Gho, wat ben ik toch mooi!", mijmerde hij. "En Die Poep dan! Stond m'n hoofd maar andersom, dan kon ik Het Ding nog wat beter bewonderen..." Occie probeerde zijn hoofd 180° te draaien om zo een beter zicht te krijgen, maar dat resulteerde enkel in nekpijn. "Hou maar op", riep Duvelman vanuit het bed. "Je gat is veel te gepolijst. Geef mij maar een harige karakterreet, zoals die van Bietje!" Duvelman was duidelijk in zijn gat gebeten door de gebeurtenissen van de voorbije nacht.

Hij besloot dan maar nog wat te gaan trainen en liep richting Izzehemse haven. Nadat hij een halve kilometer langs de vaart had gelopen, gezwommen en gefietst, botste hij plots op Hullabaloo en The Girlfriend. Beiden waren foto's aan 't nemen van de vergane Izzehemse industrie voor hun respectieve fotologs. Ze waren net ruzie aan 't maken om de beste plekjes toen Duvelman tussenbeide kwam. "Neemt anders allebei foto's van mijn geschoren benen, stelde hij voor, maar een oplossing was dat niet, want terstond barstte een ruzie los over wie welk been mocht hebben. "Gaat dat hier nu godverdomme ne keer stil zijn!", brulde Kip plots. Die had zich teruggetrokken in een verlaten container in de hoop op haar gemak te kunnen studeren. Ze keilde in een woeste bui haar cursussen richting bloggers, maar een paar exemplaren belandden per ongeluk over een andere container, waarna een luid gekrijs weerklonk.

Kip had een van de veertig zwerfkatten geraakt die Merlina dagelijks kwam verzorgen. Die kon daar niet echt mee lachen, en gooide de cursussen -en per ongeluk ook twee katten- terug. Nu, omdat er van studeren, fotograferen, trainen of katten verzorgen toch niet veel meer zou in huis komen, besloot het gezelschap dan maar Piglet een bezoekje te brengen in een nabijgelegen instelling. Piglet was daar als patiënt beland, nadat ze met een ESC-overload had te maken gekregen, maar hoopte er uiteindelijk ook een job te versieren. Dat zou evenwel nog niet voor meteen zijn, want toen de bloggers arriveerden begon Piglet meteen met het debiteren van een zoveelste review van alle 59 potentiële kandidaten, een uitgebreid verslag van de vestimentaire en choreografische concepten van de editie 2003, 2004 en 2005, én van Nuno Resende's nummer vertaald naar de landstalen van alle deelnemende naties.

Terwijl Merlina haar schattie wat temperde met een spuit en een kussentje besloten Duvelman, Hulla, Kip en The Girlfriend wat rond te kijken in de instelling. Ze ontdekten er dat bernard al jaren in de instelling resideert, en dat ook cecil sedert een tijdje geïnterneerd was. Die zat opgesloten in een kamer met zachte wanden, waar hij voortdurend fulmineerde tegen Micro$oft, en voorts onafgebroken zijn bewondering voor madonna, sony en disney bundelde in vreemde chants.

In een zaaltje naast de instelling was Bavada ondertussen bezig met een benefietoptreden van zijn koor, ten voordele van de 13 meest recente ontslagen collega's bij het boekskesfabriekje. Als special guest hadden ze Huug uitgenodigd, die samen met Lily Castel klassieke Gentse volksdeuntjes kwam zingen. Alles verliep goed, en het publiek van bloggers en andere psychiatrische patiënten wist de voorstelling wel te smaken. ...Tot Dykes And The City plots opdaagde. Die had de zaal gereserveerd voor een editie van Trouble, en borstelde alle aanwezigen hardhandig buiten, op Huug na. Die mocht zijn Gentse deuntjes blijven kwelen. Dykes zette er dan wel eigenhandig een stevige beat onder. Ondertussen stroomde het volk toe, en ook alle bloggers besloten de beentjes eens te strekken. Ze waren er nu toch.

De fuif liep lekker, en alles verliep perfect... tot plots een enorm gedaver uitbrak! Gegil weerklonk, een stofwolk steeg op en pas enkele seconden later werd duidelijk wat er was gebeurd. Een vroemtuig leek zich door de muur van de zaal te hebben geboord. ... Het was Dimi, en die had onthutsend nieuws...

[Door Bavada]



donderdag, mei 26, 2005

UREN DAGEN NICHTEN (35) The one night stand 

Ik zat op het bed, naakt, nauwelijks nog bedekt door de katoenen lakens die me deze nacht nog hadden warm gehouden. Het was nog halfduister in de slaapkamer. Ik dacht na over de bijna voorbije nacht. Hoe ik hem toevallig had tegengekomen, hoe we diepe gesprekken hadden gehad in het gezellige sfeercafeetje en hoe dat éne glas te veel me had uitnodigd, eerst in zijn armen, nadien bij hem tussen de lakens. We hadden eerst innig gekust, zijn lippen zacht tegen de mijne. Zijn hand verkende de weg van mijn hals tot onderaan mijn rug... Zijn vingers cirkelden rond mijn tepels en zachtjes drukte hij deze stijve nopjes in als waren het kleine zachte knopjes die hij heel behendig wist te bedienen. Wanneer hij klaar was met me zacht te strelen, ging hij met zijn ene hand door mijn haren en greep ze vast... Hij hield ze strak vast en trok zo mijn hoofd wat naar achteren... Zijn lippen hadden nu een prooi gevonden in mijn nek en zo begon hij me gretig te zoenen en te likken. Ik vond het heerlijk, zo gegrepen te worden, gedwongen in een vaste positie... Deze nacht had ik de hemel leren kennen...

Ik keek naast me... Daar lag hij, de knul die me had beklommen. Hij sliep, vast nagenietend. De zon was net wakker geworden en straalde haar eerste licht door de lamellen van de slaapkamer. Ik stond op en verkende de kamer op zoek naar de deur die me naar de badkamer zou leiden. De kamer was sober... buiten het bed en de nachttafel met de wekkerradio was niet veel meer te bespeuren dan enkele koffers in de hoek, en een oude sok bij de kamerdeur. Ik stond voorzichtig op en opende de deur. Ze mondde uit op de gang. Rechts zag ik de open badkamerdeur... De hete douche was zalig... Ik nam een van de handdoeken die over de radiator hing en nadat ik mezelf had afgedroogd, wond ik hem rond me en keerde terug naar de slaapkamer...

Net voor ik wou binnengaan zag ik door de kier dat hij wakker was geworden. Hij zat op het bed, net zoals ik daar had gezeten een half uurtje daarvoor. Zijn zwarte haren wat in de war. Toen zag ik de traan... Ze had haar spoor op zijn wang gelaten en hing nu onderaan zijn kin. Voorzichtig duwde ik de deur open... Hij keek op, verward. Ik glimlachtte, hij staarde me aan... "Hey", wist ik tegen hem te zeggen die hij beantwoordde met een "Hey" terug. Ik zette me naast hem op het bed en vroeg me waarom hij had gehuild. Hij vertelde me dat ik zijn "eerste" was, dat hij nu wel echt homo moest zijn. Van de stoere krijger die me vannacht had veroverd bleef nu maar kleine dreumes meer over. Ik omarmde hem en probeerde hem te wat troosten. Kort daarop namen we afscheid. Hij ging gaan werken en ik trok huiswaarts.

Een uurtje later was ik weer in mijn eigen vertrouwde flat. Ik stond nog even stil bij de nacht die ik had beleefd en ging toen ontbijten.
Misschien dat ik deze avond hem terug ontmoet in dat cafeetje van gisteren…

*** Dit is maar een probeerseltje, misschien dat ik het nog terug kom veranderen, uitbreiden... Hope you like it! [Door Fré]