<$BlogRSDUrl$> <$BlogRSDURL$>

dinsdag, januari 24, 2006

UREN DAGEN NICHTEN (43) De kus vervolg (pure fictie) 

We slenterden samen de trappen van de Vooruit naar beneden en wandelden naar mijn wagen die een beetje verder stond geparkeerd. "Let maar niet op de rommel in mijn auto", zei ik alhoewel hij er nog redelijk bij lag vond ik. Fresco glimlachtte even. Ik startte mij wagen en Fresco leidde me door de straten van Gent. Plots vroeg hij me om te parkeren omdat we waren aangekomen bij dat "Plekje" dat hij wel nog wist zijn. Voorzichtig manoeuvreerde ik mijn A-drietje tussen twee andere auto's en stapte uit. De straat lag er verlaten bij. Alle huizen sliepen onder het licht van de lantaarnpalen. "Kom je nog", vroeg Fresco... Hij was al enkel meters voorop gewandeld en bemerkte dat ik nog aan het dromen was. Het was best koud en we gingen met stevige pas naar het eind van de straat. Heel abrupt stopte hij voor een deur. De deur was blauw, denk ik (het straatlicht gaf een vertekend beeld) en droeg het nummer 72. "Dit is de 'plek'", vroeg ik, "en ik die dacht dat je me naar een cafeetje bracht." "Da's vast wel wat je dacht," lachtte hij een beetje ironisch. "Nee, dit is het huis van een vriendin van me. Ze zit nu voor 3 maanden in Uganda en vroeg me of ik de plantjes wou water geven en zo." Ik stapte door het deurgat en liep vervolgens lans de gang binnen in de woonkamer. In de woonkamer hingen hier en daar wat afrikaanse maskers en beeldjes en verder werd het geheel nog verfraaid met enkele foto's. In het midden van de kamer stond een open haard. "Ik heb het ooit nog gedaan voor de open haard", lachtte ik verleidelijk, " maar er lag toen wel een schapenvelletje op de grond." Fresco's ogen vertaalden zijn plezier. "Misschien stook ik beter meteen een vuurtje," zie hij. Ik lachtte. Enige ogenblikken later stond het haardvuur lekker te knetteren en zaten we er beiden voor. Hij zat in een kleermakerszit en ik had mijn hoofd op zijn schoot gelegd. Dit was heerlijk. We praatten wat over London, Heather Small en Dani Klein. Ik voelde een vermoeidheid opkomen en daarom maakte ik aanstalten om weer rechtop te zitten. Fresco nam met zijn hand mijn kin vast en leidde zo mijn mond naar zijn lippen... Na de kus bloosde ik wat en vertelde hem dat ik normaal gezien geen zo'n dingen doe met een toch wel redelijk onbekende man. Die glimlach kwam weer tevoorschijn op zijn mond en hij fluisterde ...

To be continued
zoals jullie vast wel doorhebben is ook dit pure fictie. Dit vervolg op aanzoek van...